Al op jonge leeftijd vond ik het heerlijk om te tekenen en te schilderen, maar de kunstacademie was in mijn tijd geen optie.

Creativiteit vind altijd wel zijn weg, want toen mijn kinderen jong waren maakte ik kleding, speelgoed en poppen. Dit bleek zo succesvol, dat er binnen de kortste keren moeders zich aanmelden met het verzoek het hen ook te leren.

Naderhand wilde ik mij toch meer bekwamen in diverse technieken in de beeldende kunst. Mijn echtgenoot heeft altijd naast werk dressuur paarden gehad en gereden. Het was voor mij dan ook logisch, dat ik de paarden als model nam om mijzelf technieken aan te leren met tekenen, schilderen en beeldhouwen. Met name hun bewegingen boeiden mij en wilde deze weergeven.

Ik werk voornamelijk in opdracht. En dan is het grappig om te merken dat de meeste opdrachten geen paarden betreffen, maar dat de manier waarop ik werk de reden is voor opdrachten.
Daarnaast maak ik veel portretten gewoon met een potloodje wat enorm hip blijkt te zijn.

Ondanks jarenlange gezondheids issues geniet ik van mijn talent, werk ik graag en probeer ik anderen te helpen en te stimuleren.